بهترین منابع لیسنینگ آیلتس

 

متن موردنظر درباره اهمیت مهارت شنیداری (Listening) در آزمون آیلتس صحبت می‌کند و بر اهمیت تمرین و آمادگی برای این بخش تاکید دارد. متن به توصیه‌ها و نکاتی برای تقویت مهارت شنیداری با استفاده از کتب آموزشی مخصوص آیلتس می‌پردازد. همچنین، چند کتاب مناسب برای تقویت لیسنینگ به عنوان منابع مفید آورده شده‌اند، که از طریق مطالعه و تمرین با آن‌ها، داوطلبان می‌توانند به بهبود مهارات لیسنینگ و در نتیجه موفقیت در آزمون آیلتس برسند.

1. Improve Your IELTS Listening & Speaking Skills:

• کتابی با 10 فصل موضوع محور که تمرینات و فعالیت‌های متنوع برای آشنایی با لغات و ایده‌های مرتبط با هر موضوع و توسعه مهارت‌های لیسنینگ و اسپیکینگ ارائه می‌دهد. دارای آزمون‌های کامل لیسنینگ در پایان هر فصل و نکات تکنیکی است.

2. 15 Days’ Practice for IELTS Listening:

• کتابی مختصر که در دو هفته به آمادگی و اعتماد به نفس برای بخش لیسنینگ آزمون آیلتس کمک می‌کند. ارائه نکات اصلی و برنامه موثری برای دستیابی به نمره بالا در آزمون واقعی آیلتس.

3. IELTS Listening Strategies:

• کتابی تالیف شده توسط استاد با سابقه بیش از 10 سال تدریس در آمریکا، که به واژگان، ساختارهای زبانی، نکات، ترفندها و راهبردهای مختلف برای بخش لیسنینگ آیلتس پرداخته و به داوطلبان با هر سطح زبانی کمک می‌کند.

4. IELTS Listening Recent Actual Tests:

• مجموعه کتاب‌هایی که شش آزمون لیسنینگ واقعی آیلتس از سال‌های اخیر را شامل می‌شود. این کتاب‌ها به عنوان بانک سوالات لیسنینگ معتبر و موثق برای تمرین و آمادگی بر اساس آزمون‌های واقعی آیلتس شناخته می‌شوند.

5. Intensive IELTS Listening:

• کتابی با 3 فصل و 12 درس که تمرینات متعددی را بر اساس 5 نوع سوال مختلف در بخش لیسنینگ آیلتس ارائه می‌دهد. شامل آزمون تمرینی و رونوشت فایل‌های صوتی مرتبط با تمرینات.

همه این منابع به داوطلبان کمک می‌کنند تا با تمرین و مطالعه‌ی مرتب با موضوعات و ساختارهای لیسنینگ آزمون آیلتس، به بهبود مهارات شنیداری و کسب نمره مطلوب در این بخش دست یابند.

 

برای آشنایی با منابع دیگر در این حوزه و شناسایی نقاط قوت و ضعف آن ها می توانید به مقاله بهترین منابع لیسنینگ آیلتس مراجعه کنید. در این مقاله بهترین منابع برای بهبود این مهارت و گرفتن نمرات بالا در آن به شما معرفی شده است. 

 

امیدوارم برایتان مفید باشد. 

تقویت لیسنینگ با کمک تکنیک ترنسکرایب (transcription)

 

مراحل انجام تکنیک ترنسکرایب برای تقویت لیسنینگ

برای انجام تکنیک ترنسکرایب، باید مراحل زیر را دنبال کنید:

1. یک فایل صوتی مناسب انتخاب کنید. فایل صوتی باید متناسب با سطح زبانی شما باشد و موضوعی داشته باشد که به آن علاقه دارید.
2. دفعه اول بدون تلاش برای نوشتن به فایل گوش دهید. این کار به شما کمک می‌کند تا یک دید کلی از محتوای فایل به دست آورید.
3. در حالی که به فایل گوش می‌دهید، آنچه را می‌شنوید، بنویسید. اگر چیزی را متوجه نشدید، به عقب برگردید و دوباره گوش دهید.
4. پیش نویس اول رونوشت خود را بخوانید. اگر منطقی به نظر می‌رسد، به مرحله بعدی بروید. در غیر این صورت، کلماتی که مطمئن نیستید چه هستند را با () مشخص کنید.
5. فایل را مجدداً گوش کنید و به کلمات داخل () توجه کنید. ببینید آیا می‌توانید آنها را متوجه شوید یا خیر.
6. اگر بعد از مرحله 5 هنوز کلماتی داخل () باقی مانده‌اند، از مدرس زبان خود کمک بگیرید یا از رونوشت یا زیرنویس فایل برای تصحیح استفاده کنید.
7. رونوشت خود را دوباره گوش دهید و در حالی که می‌نویسید، به آن گوش دهید. این کار به شما کمک می‌کند تا صدای عباراتی را که در ابتدا نمی‌توانستید بفهمید، با کلمات نوشته شده مرتبط کنید.
8. صدای خود را در حال خواندن رونوشت خود ضبط کنید. این کار به شما کمک می‌کند تا مهارت‌های تلفظ خود را بهبود بخشید.

تأثیر تکنیک ترنسکرایب در تقویت مهارت‌های زبان انگلیسی

ترنسکرایب یک روش موثر برای تقویت مهارت‌های شنیداری، نوشتاری، دایره لغات، و درک مطلب زبان انگلیسی است. این روش به شما کمک می‌کند تا:

• مهارت شنیداری خود را بهبود بخشید. با گوش دادن مکرر به یک فایل صوتی، می‌توانید به لهجه‌های مختلف، روش‌های تلفظ، و ساختارهای جملات زبان انگلیسی آشنا شوید.
• مهارت نوشتاری خود را بهبود بخشید. با نوشتن رونوشت یک فایل صوتی، می‌توانید دایره لغات خود را گسترش دهید و مهارت‌های نگارشی خود را تقویت کنید.
• دایره لغات خود را گسترش دهید. با گوش دادن به یک فایل صوتی و تلاش برای درک کلمات و عبارات جدید، می‌توانید دایره لغات خود را گسترش دهید.
• درک مطلب خود را بهبود بخشید. با گوش دادن به یک فایل صوتی و تلاش برای درک موضوع آن، می‌توانید درک مطلب خود را بهبود بخشید.

ترنسکرایب کردن چه مزایایی برای شما دارد؟

ترنسکرایب کردن یک روش موثر و کارآمد برای تقویت مهارت‌های زبان انگلیسی است. این روش مزایای زیر را برای شما دارد:

• روشی فوق العاده کارآمد برای یادگیری هر چهار مهارت زبان. با تکنیک رونویسی به طور همزمان گوش دادن، نوشتن، درک مطلب و صحبت کردن را تمرین خواهید کرد.
• مهارت listening effortless (گوش دادن فعال بدون زحمت) را می‌آموزید. زیرا تقریبا 100٪ زمانی که با استفاده از این تکنیک صرف گوش دادن می‌کنید، فعال خواهد بود.
• صداهای بومی را با سرعت معمولی متوجه می‎شوید. این توانایی اعتماد به نفس شما را برای مکالمات واقعی و روزمره افزایش می‌دهد.
• با توجه به موقعیت کلمات را حدس می‌زنید. این مهارت در مکالمات دنیای واقعی بسیار ارزشمند است.
• ایجاد ارتباط دیداری-شنیداری بین شکل کلمات وصدای آنها. این تمرین ارتباط بین ظاهر یک کلمه و صدای آن را تقویت می‌کند.
• با استفاده از تکنیک transcription تشخیص واژه‌هایی که تلفظ‌شان شبیه یکدیگر است، برای شما آسان‌تر می‌شود.

 

با مطالعه مقاله تقویت لیسنینگ با کمک تکنیک ترنسکرایب (transcription) ، به دلایل اهمیت ترنسکرایب (transcription) در تقویت مهارت‌های زبان انگلیسی و علی‌ا‌لخصوص لیسنینگ پی می‌برید و سپس تکنیک‌های پیاده سازی آن را خواهید آموخت.

موفق باشید

بهترین روش برنامه ریزی برای خواندن آزمون آیلتس

 

نخستین گام در برنامه ریزی برای آیلتس انتخاب آزمون مناسب با اهداف شماست.

داوطلبان آیلتس باید ابتدا مشخص کنند که قصد ادامه تحصیل در خارج از کشور را دارند یا برای کار و زندگی در خارج از کشور نیاز به مدرک آیلتس دارند. بر اساس این هدف، نوع آزمون آیلتس (آکادمیک یا جنرال) مشخص می‌شود.

پس از انتخاب نوع آزمون، داوطلب باید سطح زبان انگلیسی خود را تعیین کند. برای این کار می‌توان از آزمون‌های آنلاین یا حضوری استفاده کرد.

در مرحله بعدی، داوطلب باید نقاط قوت و ضعف خود را در مهارت‌های مختلف زبان انگلیسی شناسایی کند. این کار به برنامه‌ریزی دقیق‌تر و موثرتر کمک می‌کند.

در مرحله آخر، داوطلب باید منابع آموزشی مناسب را انتخاب کند. منابع معتبر آیلتس شامل کتاب‌ها، نرم‌افزارها، و دوره‌های آموزشی هستند.

در مجموع، برنامه‌ریزی برای آیلتس شامل مراحل زیر است:

1. انتخاب نوع آزمون
2. تعیین سطح زبان انگلیسی
3. شناسایی نقاط قوت و ضعف
4. انتخاب منابع آموزشی

نکات مهمی که در برنامه‌ریزی برای آیلتس باید به آن‌ها توجه داشت، عبارتند از:

• برنامه‌ریزی باید متعادل باشد و به همه مهارت‌های زبان انگلیسی (خواندن، نوشتن، شنیدن، و صحبت کردن) توجه داشته باشد.
• داوطلب باید به یک برنامه منظم و پایبند باشد.
• داوطلب نباید به تبلیغات و وعده‌های دوره‌های آموزشی بی‌کیفیت اعتماد کند.
• داوطلب باید با یک متخصص باتجربه مشورت کند.
• داوطلب نباید به نکات و ترفندهای زودگذر اعتماد کند و باید اصول را مطالعه کند.
• داوطلب باید تنها به منابع معتبر اعتماد کند.
• داوطلب باید ایده‌آل‌گرایی را کنار بگذارد و هرچه سریع‌تر یادگیری را شروع کند.

 

بهترین برنامه ریزی خودخوان آیلتس (برنامه ریزی برای سلف استادی آیلتس (IELTS)) مراحل مختلفی دارد که در مقاله بهترین روش برنامه ریزی برای خواندن آزمون آیلتس به این مراحل به صورت مفصل پرداخته شده است. علاوه بر آن در این مقاله به مدت زمان مورد نیاز برای مطالعه برای آیلتس و همچنین معرفی نکاتی برای کسب نمره بهتر در آزمون آیلتس اشاره شده که شما را در راه رسیدن به هدف خود کمک می کند. 

آموزش انواع قید مقدار (adverbs of degree) در انگلیسی

قید مقدار  adverb of degree؛ درباره شدت چیزی به ما اطلاعات می‌دهد. آنها به سوالات چه مقدار (how much) و تا چه اندازه (to what extent) پاسخ می‌دهند. قیدهای مقدار معمولا قبل از صفت، فعل یا قیدی دیگر قرار می‌گیرند؛ اگرچه استثناهایی نیز وجود دارد.

 

به طور کلی سه نوع قید مقدار (adverbs of degree) در زبان انگلیسی وجود دارد:

 

1. تشدید کننده یا «intensifier»
2. تعدیل کننده یا «moderator»
3. کاهش دهنده یا «mitigator»

 

 

نحوه عملکرد قیدهای تشدید کننده در زبان انگلیسی

 

تشدید کننده‌ها: نوعی قید هستند که برای افزودن تاکید یا شدت به یک صفت یا قید در جمله استفاده می‌شود. آنها به توصیف معنای کلمه‌ای که به آن متصل شده‌ اند کمک می‌کنند و آن را قوی تر و نیرومند تر می‌ کنند.

 

مثال :

 

She speaks English very fluently.

او انگلیسی را خیلی روان صحبت می‌کند.

 

تشدید کننده‌های صفت خود شامل دو دسته هستند:

 

الف) تشدید کننده + صفت درجه بندی شونده (آنهایی که می‌ توانند سطوح درجه یا شدت قابل اندازه‌گیری داشته باشند).

ب)تشدید کننده + صفت غیر درجه بندی شونده (آنهایی که حالت افراطی یا مطلق را توصیف می‌کنند).

 

جدول زیر نمونه‌ هایی از «تشدید کننده + صفات درجه بندی شونده» در مقابل «تشدید کننده + صفات غیر درجه بندی شونده» را نشان می‌دهد.

 

تشدید کننده + صفات درجه بندی شونده	تشدید کننده + صفات غیر درجه بندی شونده
Very angry (خیلی عصبانی)	Totally furious (کاملا عصبانی)
Extremely bad (فوق العاده بد)	Completely terrible (کاملا وحشتناک)
Really small (واقعا کوچک)	Absolutely tiny (کاملا کوچک)
Very hungry (خیلی گرسنه)	Totally starving (کاملا گرسنه)

 

در مقاله قید مقدار در انگلیسی به بررسی قیدهای مقدار و گرامر مربوط به آن ها پرداخته شده اسات. با مطالعه این مقاله می توانید کاربردهای مختلف و انواع دیگر این قیدها و مباحث مربوط به آن ها را به طور کامل بیاموزید.

 

آموزش کامل صفات فاعلی در انگلیسی

کاربرد صفات فاعلی در انگلیسی ( present participle adjective)
 

صفات وجه وصفی، صفت‌هایی هستند که از شکل مضارع یا ماضی یک فعل (فرقی ندارد که فعل با قاعده باشد یا بی قاعده) ساخته می‌شوند. آنها می‌توانند قبل از اسم یا ضمیر قرار بگیرند و آن را توصیف کنند. در انگلیسی دو دسته صفت وجه وصفی وجود دارد:

 

1.نوع اول: صفت وجه وصفی حال (فاعلی) که با این فرمول ساخته می‌شوند: فعل + -ing

 

2.نوع دوم: صفت وجه وصفی ماضی (مفعولی) که با این فرمول ساخته می‌شوند: فعل باقاعده + -ed/-d یا فعل بی‌قاعده + -en/-et/-n/…

 

1. چگونگی ساخت صفات فاعلی

 

این‌ها صفت‌هایی هستند که با افزودن ing به فعل اصلی ساخته می‌شوند. آنها درباره شخص، چیز یا موقعیتی که باعث ایجاد احساسی در فرد شده‌است، صحبت می‌کنند.

 

I was amused.

I was amusing.

 

من سرگرم کننده بودم.

 

توجه کنید که « I was amused» با «I was amusing» فرق دارد؛

 

-بدین صورت که جمله اول به معنای «من سرگرم شدم، شرایطی چیزی یا کسی باعث ایجاد چنین احساسی در من شده‌است» می‌باشد و

 

-جمله دوم به معنای این است که «من سرگرم کننده بودم، من باعث ایجاد سرگرمی برای بقیه شدم»

 

تمام صفت‌های فاعلی نقش فعلی نیز دارند:

 

The music annoys me …………. the music is annoying.

 

موسیقی من را آزار می‌دهد(نقش فعلی)………………موسیقی آزار دهنده(صفت فاعلی) است.

 

The football game amused us…………… the football game was amusing.

 

بازی فوتبال ما را سرگرم کرد(نقش فعلی)………………………… بازی فوتبال سرگرم‌کننده(صفت فاعلی) بود.

 

*صفت‌های فاعلی اغلب بعد از افعال «to be» می‌آیند و برای چیزهای بی‌جان استفاده می‌شود. اگر از آن برای انسان استفاده کنیم نشان می‌د‌هیم که آن شخص باعث ایجاد چه احساسی در بقیه می‌شود.

 

در مقاله صفت فاعلی در انگلیسی به طور کامل به مبحث صفات فاعلی و گرامر مربوط به آن ها پرداخته شده است. با مطالعه این مقاله می توانید به کاربرد این صفات، نحوه ساخته شده آن ها و کاربرد آن ها آشنا شوید و آن ها را بیاموزید.

کاربرد صفات ملکی در زبان انگلیسی

صفات ملکی یا possessive adjectives، صفاتی هستند که یک اسم را با تعیین کردن مالک آن، توصیف می‌کنند. آنها همچنین می‌توانند روابط میان افراد یا چیزها را بیان کنند. در انگلیسی هشت نوع صفت ملکی وجود دارد.

 

ضمایر فاعلی	صفت ملکی
I	My
You	Your
He	His
She	Her
It	Its
We	Our
They	Their
Who	Whose

 

جایگاه صفت ملکی در جمله کجا است؟
 

برخلاف بقیه‌ی صفات، صفت‌های ملکی به طور مستقیم قبل از اسمی که توصیف می‌کنند قرار می‌گیرند:

 

This apple watch is my.

This is my apple watch.

 

این ساعت هوشمند من است.

 

I wanted to give these documents to them because I thought these were their.

I wanted to give these documents to them because I thought these were their documents.

من می‌خواستم این مدارک را به آنها بدهم چون فکر می‌کردم مدارک آنها است.

 

مقایسه صفات ملکی (possessive adjectives) با ضمایر ملکی (possessive pronouns) در انگلیسی:
 

1. ما نمی‌توانیم از صفات ملکی به عنوان فاعل، مفعول و یا متمم فاعل استفاده کنیم. در چنین موقعیتی ما از ضمایر ملکی استفاده می‌کنیم؛ چون ضمایر می‌توانند در جایگاه‌هایی قرار بگیرند که صفات نمی‌توانند.

 

2. صفات ملکی قبل از اسم می‌آیند و آن را توصیف می‌کنند یا اطلاعات بیشتری درباره آن می‌دهند. در مقابل ضمایر ملکی جایگزین اسم می‌شوند تا مالکیت چیزی یا کسی را نشان دهند.

 

صفت ملکی:

 

This is my bedroom.

این اتاق خواب من است.

 

ضمیر ملکی:

 

This bedroom is mine.

این اتاق خواب مال من است.

 

برای دریافت اطلاعات بیشتر در رابطه با صفات ملکی و آموزش گرامر مربوط به این صفات و آشنایی با مثال های مختلف در این مورد می توانید به مطالعه مقاله صفات ملکی چیست؟ تعریف و مثال های آن در زبان انگلیسی  بپردازید.

آشنایی با اسامی مفرد و جمع در انگلیسی

 

اسم مفرد اسمی است که به یک شخص، مکان، شیء یا ایده اشاره دارد و باالعکس اسم جمع اسمی است که به بیش از یک شخص، مکان، شیء یا ایده اشاره دارد.

اکثر اسامی مفرد با اضافه کردن پسوند -s یا -es جمع می‌شوند؛ به عنوان مثال، اسم مفرد dog (به معنای سگ) به شکل جمع dogs (به معنای سگ‌ها) است. با این حال، اسامی جمع بی‌قاعده نیز وجود دارد که اشکال منحصر به فردی دارند.

بنابراین:

 

اسم ها را می توان بر اساس اینکه به یک نهاد یا چندین نهاد اشاره دارند، به دو گروه طبقه بندی کرد.

 

1.اسم مفرد

2.اسم جمع

 

1.اسم مفرد چیست؟

اسم های مفرد اسم هایی هستند که به یک شخص، مکان، چیز یا ایده اشاره دارند. از آنها برای صحبت کردن در مورد اقلام فردی به جای گروه ها یا مجموعه ها استفاده می‌شود.

 

نمونه هایی از اسم‌های مفرد عبارتند از:

کتاب (book)، سگ (dog)، خورشید (sun)، شهر (city) و ایده (idea). اسم‌های مفرد بسته به اینکه حرف اولشان چه باشد (صامت یا مصوت) با a/an نشان داده می‌شوند. علاوه بر این، اسم های مفرد فعل مفرد می گیرند؛

 

به مثال‌های زیر توجه کنید:

 

An umbrella is the most necessary thing for me in these two seasons.

در این دوفصل، یک چتر ضروری ترین وسیله برای من است.

 

A banana contains vitamin B6, fiber, potassium, magnesium, vitamin c, manganese, ….

یک موز حاوی ویتامین بی 6، فیبر، پتاسیم، منیزیم، ویتامین سی، منگنز و … است.

 

نکته: همانگونه که در جملات بالا می‌بینید، هر دو اسم مفرد نشانۀ a/an دارند و فعل بعد از آنها نیز مفرد است.

2.اسم جمع چیست؟

 

یک اسم زمانی جمع به حساب می‌آید که دو یا چند نفر، مکان، شیء یا ایده را نشان می‌دهد. شما می توانید بیشتر اسم های جمع را تشخیص دهید زیرا اکثر آنها به -s یا -es ختم می‌شوند؛ اگرچه استثنائات زیادی وجود دارد. به طور خاص، اسم های جمع بی‌قاعده هر یک از شکل های جمع خاص خود را دارند؛

مانند:

 

Child………………childs……………………children

کودکان…………………………….کودک

 

شکل جمع اسم‌های مرکب در انگلیسی:

 

کلمات مرکب کلماتی هستند که از دو یا چند کلمه تشکیل شده‌اند.

آنها می‌توانند اسم‌ ها مرکب باز باشند ( یعنی کلمه‌ها با فاصله از هم نوشته شده باشند؛ مثلا manager of company یا مدیر شرکت)، می‌توانند با یک ( – ) از هم جدا شده باشند (مانند mother-in-law یا مادرشوهر) یا اینکه می‌توانند بسته باشند (یعنی هیچ فاصله‌ای بین کلمات وجود نداشته باشد؛ مثلا passerby یا رهگذر).

 

برای دریافت اطلاعات بیشتر دررابطه با اسم های جمع و مفرد، قوانین ساخت اسم های جمع و همچنین آشنایی با تفاوت میان اسم های جمع و اسم های ملکی می توانید به مقاله اسامی مفرد و جمع در انگلیسی مراجعه کنید.

 

کاربردها و تفاوت especially و specially در انگلیسی

 

تفاوت especially و specially در زبان انگلیسی

یکی از سوالاتی که در کلاسها پرسیده می شود و ممکن است هریک از شما هم از سر کنجکاوی به آن فکر کرده باشید تفاوت especially  و specially  است که در این درس کوتاه به آن می پردازیم.

 نکته: especially و specially قید هستند. especially به معنای “به ویژه” یا “مهمتر از همه” است.

به مثالهای زیر توجه کنید:

 

She loves flowers, especially roses.

او عاشق گل، به خصوص گل رز است.

I am especially grateful to all my family and friends who supported me.

از همه خانواده و دوستانم که از من حمایت کردند تشکر ویژه دارم.

Not: Especially I am …

از specially برای صحبت در مورد هدف خاص یک چیز استفاده می کنیم.

به مثالهای زیر توجه کنید:

This kitchen was specially designed to make it easy for a disabled person to use.

این آشپزخانه به گونه ای طراحی شده است که استفاده از آن را برای افراد معلول آسان کند.

He has his shirts made specially for him by a tailor in London.

پیراهن‌هایش به  طور‌ویژه توسط یک خیاط در لندن دوخته می شوند.

 

Especially همچنین می تواند به معنای “برای یک هدف خاص” استفاده شود.

به مثال زیر توجه کنید:

 

I bought these (e)specially for you.

من این  را مخصوص شما خریدم.

 

در این مقاله به تفاوت میان این دو واژه پرداخته شده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید به مقاله آموزش کامل تفاوت especially و specially در زبان انگلیسی مراجعه کنید.

آموزش گرامر ضمایر فاعلی در انگلیسی

 

کاربرد ضمایر فاعلی در انگلیسی

فاعل به شخص یا چیزی اطلاق می شود که عملی را انجام می دهد و معمولاً در ابتدای جمله، قبل از فعل ظاهر می شود. ضمایر فاعلی یا subject pronouns (or subjective pronouns)، ضمایری هستند که به عنوان فاعل جمله جای اسم را می گیرند. ضمایر فاعلی می توانند مفرد یا جمع باشند و می توانند مذکر، مؤنث یا جنسیت خنثی باشند. ضمیر فاعلی مذکر یا مؤنث زمانی استفاده می شود که جنسیت مشخص باشد.

 ضمیر فاعلی «it» را می توان برای اشاره به حیوانات و نوزادانی با جنسیت نامشخص استفاده . همچنین «it» برای صحبت درباره آب و هوا، دما یا زمان کاربرد دارد. اگر بتوانید فاعل جمله را پیدا کنید، به همین راحتی می توانید یک ضمیر فاعلی را نیز پیدا کنید. بیایید یک لحظه به اصول اولیه بازگردیم.

هر جمله کامل یک فاعل، یک فعل و یک مفعول دارد. فاعل (یا ضمیر فاعلی) همیشه یک شخص، چیز، مکان یا ایده یا جمع یکی از آن ها، یعنی افراد، چیزها، مکان ها یا ایده ها است. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای شناسایی ضمیر فاعلی یا فاعل این است که به خاطر بسپارید همیشه چه کسی یا چه چیزی است که تأثیر مستقیمی بر عملی که در حال انجام است دارد.

 در انگلیسی هفت نوع ضمیر فاعلی وجود دارد:

 

ضمایر فاعلی	(SUBJECTIVE PRONOUNS)
من	I
تو	You
او (مذکر)	He
او (مونث)	She
این	It
ما	We
شما	You
آن‌ها	They

 

*لازم به ذکر است که ضمایر فاعلی تو و شما در انگلیسی به یک شکل هستند و با تغییر مخاطب از یک نفر به چند نفر تغییر نمی‌کنند؛ بنابراین می‌توان گفت از ضمیر فاعلی “you” در تمام موقعیت‌هایی که مخاطب ما شخص یا اشخاصی هستند استفاده می‌شوند:

You all go there.

همگی شما به آنجا بروید.

You are a student.

تو یک دانش آموز هستی.

استفاده از ضمیر فاعلی (I) یا «من» در انگلیسی:

از این ضمیر فاعلی برای صحبت کردن درباره «من» استفاده می‌کنیم. این کلمه که تنها از یک حرف تشکیل شده است، همیشه باید به شکل بزرگ نوشته شود. به چند مثال در این مورد توجه کنید:

i play football with my friends at school.

I play football with my friends at school.

من در مدرسه با دوستانم فوتبال بازی می‌کنم.

i read a book.

I read a book.

من یک کتاب خواندم.

*در این جمله read گذشته read هست که به یک شکل نوشته می‌شوند اما تلفظ آنها متفاوت است.

استفاده از ضمیر فاعلی (You) یا «تو یا شما» در انگلیسی:

در زبان انگلیسی هم برای دوم شخص مفرد و هم برای دوم شخص جمع از یک ضمیر استفاده می شود. اگرچه این ممکن است در ابتدا عجیب به نظر برسد، چرا که تمرکز بر مخاطب قرار دادن فرد یا گروهی است که با او صحبت می‌شود، نه تاکید بر تعداد آنها. با این حال، در زمینه های خاص ممکن است لازم باشد بر تعداد افرادی که مورد خطاب قرار می گیرند تأکید شود. در این موارد می توان از عبارت «شما همگی» استفاده کرد. با استفاده از «شما همگی» در موقعیت‌های خاص، سخنرانان و نویسندگان می‌توانند منظور خود را دقیق‌تر کنند و تعداد افرادی که مورد خطاب قرار می‌گیرند را مشخص کنند:

You are one of the best players in the world.

تو یکی از بهترین بازیکن های جهان هستی.

You are my friends in high school.

شما همگی دوستان من در دبیرستان هستید.

 

استفاده از «you» به عنوان ضمیر غیرشخصی در انگلیسی:

 

علاوه بر اینکه از «you» به عنوان ضمیر شخصی استفاده می شود، می توان از آن به عنوان یک ضمیر غیرشخصی نیز در زمینه های خاص استفاده کرد. در این مورد، شخص خاصی را مورد خطاب قرار نمی دهد یا به آن اشاره نمی‌کند، بلکه بیانگر یک قانون یا وضعیت کلی است:

You can’t use your cell phone here. (“you” refers to the all people)

استفاده از موبایل در اینجا ممنوع است. (در اینجا «you» به همه مردم ارجاع داده می‌شود.)

if you take ice out of the freezer, it will melt.

اگر شما یخ را از فریزر بیرون بیاورید، ذوب می‌شود. (این جمله به یک قانون کلی اشاره دارد و شخص خاصی را مخاطب قرار نمی‌دهد.)

برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد ضمایر فعالی و کاربردهای مختلف آن ها و همچنین دریافت مثال های مختلف، می توانید به مقاله  ضمایر فاعلی در انگلیسی سر بزنید.

آموزش انواع ضمایر انگلیسی به همراه مثال کاربردی

 

ضمیر یا pronoun کلمه‌ای است که جایگزین اسم یا عبارت اسمی در جمله می‌شود. اسمی که ضمیر جایگزین آن می‌شود مرجع ضمیر یا antecedent نامیده می‌شود. به طور کلی ضمایر باعث می‌شوند که جملات کوتاه شوند و اسامی به طور مکرر بیان نشوند. ما در زبان انگلیسی ضمایر زیادی داریم که هرکدام از آنها انواع گوناگون و کاربردهای متفاوتی دارند. به طورکلی در انگلیسی 8 نوع ضمیر وجود دارد:

 

نوع	کاربرد	مثال
1.ضمایر شخصی	الف) ضمایر ملکی: مالکیت را نشان می‌دهند.	Mine, yours, his, hers, ours, theirs and sometimes its.
	ب) ضمایر فاعلی: کاری را انجام می‌دهند و جایگزین اسم می‌شوند.	I, you, he, she, it, we, they
	ج) ضمایر مفعولی: کاری برروی آنها انجام می‌شود و جایگزین اسم می‌شوند.	Me, you, him, her, it, us, them.
2.ضمایر ربطی	جمله‌واره‌ها را به هم متصل می‌کند.	Who, whom, which, what, that.
3.ضمایر انعکاسی	به شخص یا چیزهایی ارجاع داده می‌شود که قبلا به آن اشاره شده است.	Myself, yourself, himself, herself, itself, ourselves, yourselves, themselves.
4.ضمایر نامعین	به کلماتی ارجاع داده می‌شوند که نامشخص، مبهم یا غیرخاص هستند.	Everything, everywhere, everybody, something, somewhere, somebody,…
5.ضمایر اشاره	به چیزهایی اشاره می‌کند که مفرد یا جمع، دور یا نزدیک هستند.	This, that, these, those.
6.ضمایر پرسشی	در ابتدای جمله قرار می‌گیرند و یک جمله پرسشی را مطرح می‌کنند.	What, which, who, whom, whose.
7.ضمایر تاکیدی	بر انجام دهنده کار تاکید می‌کنند.	Mine, yours, his, hers, ours, theirs and sometimes its.
8.ضمایر متقابل	وقتی دو یا چند نفر کاری شبیه به هم انجام می‌دهند.	Each other, one another

برای آشنایی بیشتر با انواع ضمیرها و دریافت مثال برای هر یک از آن ها می توانید به مطالعه مقاله بررسی ۸ نوع ضمیر در دستور زبان انگلیسی بپردازید.